خاطره

 در زمينه تعمير وسايل كشاورزي و ساخت آهن الات جهت شخم زمين و انواع جوشكاري از جمله جوش كاربيت كه قدري سخت است تا ساخت داس و اره و منگال و لاشي كه همه از وسايل كشاورزي هستند تا تعمير چراغ پريموسهاي قديمي و فانوس و گردسوز و چراغ طوري گرفته تا ساخت فندك هاي قديمي كه با يك سنگ مخصوص روشن و شعله ور مي گرديد تا ساخت اسلحه هاي مورد نياز چوپانان مثل پيشتو و كلتهاي كوچك تا تفنگهاي كمر شكن و ... براحتي توسط اين استاد زبردست انجام مي گرفت .

2- ايشان حدودا 120 سال دارد . (خدا عمرش را زياد كند) از دو زن حدود 10 فرزند داشته اند و تعداد زيادي نوه و نتيجه . يكي از خصوصيات بارز عمو حسين تخصص بنايي بود . زماني در منطقه فقط يك استاد بناي ماهر بود كه واقعا هنرمند بود (استاد ابراهيم ابوتراب) . ايشان بسياري از خانه هاي قديمي آرك و بين اباد از جمله خانه حسين قلي با آن ايوان مشهورشرا ساخته است كه با مصالح آن زمان بسيار استادانه كار كرده است .سنگ گچ از ريگنو يا از لرد حوض از كوه كنده مي شد و يا همانجا و يا در روستا در كوه پخت مي شد و سپس با چوب نرم مي شد و با غلبير بيخته مي شد. بعد ها هم در بين آباد مرحوم استاد قدير علي نظري بود كه ايشان هم از نظر هنر و هم از نظر اخلاق سرامد عصر خود بود . يادش بخير و خدا رحمتشان كند . اما سو‍‍ژه مورد بحث ما عمو حسين از ابتدا با ساخت حوض هاي آب و آسيابهاي آبي مشهور بودند . ايشان حوضي را در لرد حوض ساخته اند كه هنوز پابرجاست . حوضهاي منطقه گدار هودوك و دشت ساتلميش و .... هم بنظرم يادگارهاي ايشان باشد . زماني كه ما بچه بوده و به دبستان مي رفتيم گندم فقط در آسيابهاي آبي آرك آرد مي شد . از حدود 5 آسياب موجود در منطقه رودخانه بين آرك و حامي سه تا متعلق به عموحسين بود . آسياب ميو ، آسياب پايين و يك آسياب نزديك حامي كه هنوز هم پابرجاست و كار مي كند .وقتي كه سفره نان محلي در حال اتمام بود و جوال آرد در حال پايين رفتن پدرهاي ما جوالي را پر از گندم كرده و بر الاغ مي نهادند و ما را راهي آرك مي كردند و بعد از آرك دره تندي است كه در انتها به آسياب سنگي كه متعلق به ابراهيم محمد لطفعلي و حاجي غلامرضا بود و يا آسياب شير محمد كه متعلق به خانواده كرماني بود و يا همين آسيابهاي عمو حسين مي رفتيم و بعد از چند روز كه جوال آرد مي شد براي آوردن آن دوباره مي رفتيم . اين اواخر آسيابان آسياب پايين عمو حسين مرحوم حاجي ملك بود ايشان مردي قوي بنيه بود وبه منزل ما مراجعه و جوال گندم ا مي برد و آرد مي كرد و بر مي گرداند و خيلي هم با انصاف بود . بسياري از خانه هاي مردم منطقه از حامي و دهنرود گرفته تا آرك و بين آباد هم بدست عمو حسين و بعد از بازنشستگي ايشان توسط علي آقا پسر بزرگ ايشان ساخته و گچ كاري شده است .يكي از خصوصيات بارز عمو حسين و فرزندانشان سرزندگي و شوخ طبعي است . اينهم يكي از نعمتهايي است كه خداوند به هر كسي عطا نمي فرمايد از جمله ما كه از اين نعمت بزرگ بي بهره ايم . ايشان از غذاهاي طبيعي توليد شده در منطقه استفاده مي كند و كمتر از غذاهاي به قولي شهري تناول مي كند.جالب است كه بدانيد ايشان مقبره اي برفراز تپه قبرستان آرك در بهترين چشم انداز براي خودش و بدست خود درست نموده است . خداوند ايشان و همسر محترمشان را سالم بدارد .