پوشش گیاهی

طبیعت منطقه بین آباد علی رغم نزدیکی به کویر لوت و گرمای طاقت فرسای آن ، طبیعتی دارای پوشش گیاهی نسبتا مناسب دارد . از درختان بادامشک و بنه تا انجیر و گون و سیه چوب و ... در کوهستان بین آباد  و آرك می روید و علی رغم خشکسالی های پی در پی این گونه ها آسیب گسترده ای ندیده است . در نزدیکی بین آبادمنطقه اي بنام جوباز و سرتگ قرار دارد . بعداز گذر از روستای زیبای آرک بعداز گردنه جاده ای خاکی به سمت راست می رود که از اهمیت زیادی برای مردم منطقه برخوردار است . در این منطقه بند سار ها و محله های دامداری و  دشتهای کاشت گندم دیم قرار دارد . برای دوستانی که با این منطقه آشنایی ندارند سفری به جوباز و سرتگ می نماییم و از پوشش گیاهی جالب منطقه تصاویری را خدمتتان تقدیم می کنیم . بعد از چرخش به سمت راست و عبور از گدار مزاواmozava به لرد lard حوض می رسیم . دلیل نامگذاری آن وجود حوضی قدیمی جهت ذخیره آب در ورودی لرد می باشد . در سمت شرق لرد چشمه حاجی مریم که آبی خنک دارد ، قرار دارد و روبرو و به سمت شمال گدار معروف ملی moli که جاده قدیم مالروی جوباز از آن می گذرد قرار دارد . ما به سمت غرب متمایل می شویم و پس از گذر از رودخانه ای که از گز پوشیده شده به شهریار می رسیم . شهریار اسم چشمه ای است که قبلا محلی برای کشاورزی و دامداری بوده و الان هم استخری پر آب دارد . اینجا مسیر به دو بخش تقسیم می شود اگر راه را مستقیم به سمت غرب ادامه دهید به بند سنکهsanka و سایر بند های مردم گرامی آرک می رسید و اگر باز به سمت راست ادامه مسیر دهید پس از عبور از تپه ماهورها و عبور از کنار لاخ جرو jarooکه در کنار آن لاخ دشمو دهوک هم هست (لاخی که اگر در یک نقطه خاص از جوباز توقف کنید و صحبت کنید ، پس از چند لحظه عین صحبت شما را انعکاس می دهد ) به جوباز می رسید . جوباز قبلا یکی از مکانهای فعال دامداری مردم بین آباد بوده است بادو گله گوسفند . یکی جوباز بالا با گله اقا جان محمد و دیگری جوباز پایین با گله محمد آقای بهاری و کانون تولیدات دامی . اما اکنون فقط جوباز پایین، فعال است با گله آقا غلامحسین حسنعلی از آرک و علی داد خودمان . قبلا رودخانه آب داشت هر چند شور بود اما آب داشت . رودخانه ای پوشیده از درختان گز . بعد از رود خانه جوباز راه مستقیم به افکشت ، فریز و چاه زرد و حصار سنگی و چاهک و سده و دوچاهه و پل دیمه زار و ... وصل می شود و عجب جاده نزدیکی است و با توجه به مراودات مردم منطقه حصار سنگی و افکشت با مردم آرک و بین آباد جای خالی تیغ زدن سالانه جاده و تحت پوشش قرار گرفتن آن بشدت احساس می شود . اما ما مسیر روخانه جوباز به طرف شمال غربی را ادامه داده و به تگ خونا koona و سر تگ می رسیم . منطقه سرتگ پوشیده از بوته های قیچ gaich ، پدند podond ، تریخ terikh، کسک kask و اسپند ،كما و ... است . علی رغم بارندگی کم اما مقاومت بی نظیر این گونه های گیاهی باعث جلو گیری از فرسایش خاک در این منطقه شده است . اینجا منطقه ای پر باد است تقریبا مشابه دیزباد در نیشابور و جای نیروگاههای بادی در این منطقه که انرژی پاک تولید کند خالی است . راستی سرتگ خاطرات زیادی از مردم پرتلاش بین اباد رادر سینه نهفته دارد . اینجا قبل از دوچاهه و پل دیمه زار که تا چند سال پیش گندم دیم کاشت می شد ، محل کاشت گندم دیم توسط مردممان بوده است . قبلا هر کسی مقداری از بغل کازه kazeh ها را با وسایل قدیمی شخم : (شامل دو عدد گاو یا الاغ و یک عدد آساک asak و یک عدد یوجهyooja و یک عدد جک jek و دو عدد بالینه  ) شیار کرده و گندم می کاشتند و در فصل درو هم غوغایی از جمعیت بر پا بود . خدایشان بیا مرزد . انوقتها مردم قوت روزانه خود را خودشان تامین نموده و وابسته به دولت نبودند . ای کاش این سنتهای قدیمی تولید با علم روز تلفیق شده و با حمایت دولت تولید دوباره رونق می گرفت . پدران ما مردمی سخت کوش و در عین حال خبره بوده اند . بند سارها را جلوی رودخانه های فصلی بستند تا هم از فرسایش خاک و هدر رفت اب جلو گیری کنند و هم خربزه و هندوانه دیم خوش مزه و شیرین را تولید کنند . قناتها را با سعی و تلاش طاقت فرسا حفر نمودند و برخی از قناتها هزاران سال است که جاری است بدون اینکه به سفره های آب زیر زمینی اسیبی وارد نماید . اما ما چه کردیم چاههای عمیق را یکی پس از دیگری حفر کردیم و آب طبقات زیرین زمین را به سطح اورده و بی محابا خرج کردیم و حال دنبال وارد کردن آب از اینجا و آنجاییم . قطعا همیشه استفاده از تجربیات گران سنگ قدیمیها همراه با تخصص و نه تخصص صرف می تواند راهگشای بسیاری از مشکلات موجودمان باشد . واین هم چند عکس از پوشش گیاهی منطقه سرتگ .